نخستین گزارش زنده – مجله زنده خبری

به گزارش مجله زنده خبری، روزنامه اعتماد او می نویسد: «مدتی پس از جنگ جهانی اول، رادیو وسیله ای برای ارائه محتوای صوتی نبود، بلکه وسیله ای برای ارتباط دو طرفه بود و عمدتاً در حمل و نقل دریایی و همچنین در سازمان های نظامی استفاده می شد. اما این ابزار ارتباطی، به گفته هری دیویس (مدیر عامل شرکت وستینگهاوس الکتریک)، ابتکاری با امکانات نامحدود است و می تواند بسیار بیشتر به جامعه خدمت کند.

در سال 1920، شرکت آنها اولین ایستگاه رادیویی را در ایالات متحده به ثبت رساند و از طریق این دستگاه جدید به طور رسمی مجوز فعالیت رسانه ای را صادر کرد. حدود شش ماه بعد، آنها توانایی رادیو را برای تبدیل شدن به رسانه جمعی با پخش گزارش های ورزشی زنده آزمایش کردند. اولین مسابقه ای که آنها پوشش دادند مسابقه بوکس بین جانی ری و جانی داندی در 11 آوریل 1921 در پیتسبورگ بود. فلورنت گیبسون، دبیر بخش ورزشی روزنامه پیتسبورگ دیلی پست، مسابقه را – که با پیروزی دنی ری در دور دهم به پایان رسید – اعلام کرد و آن را به اولین روزنامه نگار آمریکایی تبدیل کرد که یک رویداد ورزشی برای مخاطبان زیادی در خارج از خانه برگزار می کند. ورزشگاه اعلام کرد. جالب اینجاست که او و همکارانش برای درگیرکردن هر چه بیشتر تماشاگران صدای تماشاگران حاضر در ورزشگاه را حذف نکردند، بلکه سعی کردند تشویق و حتی توهین آنها را همراه با صدای گزارشگر به گوش شنونده برسانند. حتی گزارشگر هم که با هیجان جزئیات این مسابقه را گزارش می کرد، گاهی لحظه ای سکوت می کرد در حالی که صداوسیما فقط صدای حاضران در ورزشگاه را پخش نمی کرد.

به این ترتیب رادیو به مخاطبان این امکان را می داد تا مسابقه ای را که نمی توانستند از نزدیک – هرچند غیرمستقیم – مشاهده کنند، تماشا کنند و همزمان با آن رویداد از روند و نتیجه یک رویداد ورزشی مطلع شوند. پخش زنده موفق مسابقه جانی ری و جانی داندی بعداً با گزارش های دیگری در مورد بوکس و سپس ورزش های دیگری مانند بسکتبال و بیسبال همراه شد. کم کم پخش زنده مسابقات مهم ورزشی به یک برنامه معمولی رادیویی تبدیل شد و یکی از دلایل جذابیت این رسانه نوظهور شد. البته رادیو تا اوایل دهه 1930 همچنان یک کالای لوکس بود و اکثر خریداران آن محدود به طبقات بالای جوامع ثروتمند بودند. در این دهه، ایستگاه های رادیویی با تعداد بیشتر و با قیمت های پایین تر معرفی شدند و انحصار ثروتمندان را شکستند. از آن پس، نه تنها طبقه متوسط، بلکه بسیاری از افراد فقیر نیز آن را خریدند – پس انداز و غفلت از هزینه های ضروری.

اریک هابسبام در عصر افراطی، تولید و توزیع انبوه رادیو را یکی از مهم ترین تغییرات اجتماعی قرن بیستم می دانست. رادیو دنیا را وارد اتاق آنها کرد و از آن زمان تنهاترین مردم هرگز تنها نبودند و طیف کاملی از آنچه می توان گفت، خواندن، پخش یا شنیدن بود اکنون در دسترس آنها بود.”

رادیو همچنین نظم عمومی خود را ایجاد کرد و “برای اولین بار در تاریخ، افرادی که یکدیگر را نمی شناختند، آنچه را احتمالاً همه در شب قبل شنیده بودند، می دانستند.”

انتهای پیام/