در اتاق‌های فرار چه می‌گذرد؟

چندین سال است که در بین مخاطبان بوده است و حتی کودکان نیز دوست دارند آن را امتحان کنند. اتاقی که هم ترسناک و هم مرموز است به «اتاق فرار» معروف است. وارد اتاقی می شوید و برای فرار از آن اتفاقی برایتان می افتد.

گفته می شود طراح اتاق فرار یک دانشجوی ژاپنی بوده و اولین اتاق در شهر سیلیکون در سال 2007 طراحی شده است، این اتاق های فرار به طور موقت در مکان های تفریحی ظاهر می شدند و نوع بازی به گونه ای بود که طراحان وسایل مورد نیاز را مخفی می کردند و دستورالعمل ها در گوشه ها و بازیکنان باید آنها را پیدا می کردند و محیط را ترک می کردند. این بازی همچنین مخاطبان زیادی داشت و بلیط ها به سرعت فروخته شد.

اکنون تعداد این اتاق های فرار روز به روز در حال افزایش است و هر کدام در حال طراحی بازی های خود هستند. اتاق های فرار معمولاً بیلبورد ندارند و اطلاعات مربوط به آن ها را باید در شبکه های اجتماعی یافت. البته برخی از آنها سایت هم دارند. گرایش مردم به این بازی هر روز بیشتر می شود، به خصوص نوجوانان و جوانان. به نظر می رسد هر چه اتاق فرار ترسناک تر باشد جذابیت آن بیشتر است که هم در محیط و هم آنلاین و به شکلی خاص می رود. برخی از بازی ها بسیار ترسناک هستند، در حالی که برخی دیگر دارای معماهای بیشتری هستند و انتخاب هر سبک بستگی به تیمی دارد که وارد بازی می شود.

من به یکی از این اتاق های فرار می روم. نور قرمز کم، فضای ترسناک اتاق را افزایش می دهد. صدایی از پشت رادیو بازیکنان را راهنمایی می کند تا کد را پیدا کنند و با پیدا شدن اولین کلید، بازی شروع می شود و آنها وارد یکی از اتاق ها می شوند.

شرکت در حل معماها و یافتن کلیدها از وظایف مهم این بازی است. در همین حال، زمانی که شما مشغول یافتن رمز هستید، یک بازیگر با گریم می تواند وارد شود و تیم را بترساند.

حسین مدیر یکی از اتاق های فرار در تهران است. او در رشته معماری تحصیل کرد و حدود سه سال پیش پس از بازی در یکی از اتاق های فرار تصمیم گرفت یکی از این اتاق ها را خودش بسازد: «هر کشوری قوانین خاص خود را در ژانر ترسناک این بازی دارد. مثلاً در برخی از کشورها نباید اتاق ها کاملاً حذف شوند و این ترس را کاهش می دهد، اما در ایران چنین قوانینی وجود ندارد و این بازی در تاریکی مطلق انجام می شود. 500 بازی در تهران برگزار می شود که بیشتر آنها بین 60 تا 90 دقیقه و حدود 120 دقیقه است. با این حال، زمان پخش بستگی به ژانر دارد و می تواند از 30 دقیقه شروع شود و تا 5 ساعت طول بکشد. بازی های اتاق فرار به صورت گروهی طراحی می شوند و به هیچ وجه نمی توان به تنهایی بازی را طراحی کرد. هر تیمی ایده و تفکر خاص خود را دارد. بازی ها معمولا ضعیف و قوی هستند، اما وای به روزی که یک بازی بدنام شود، زیرا جنبه منفی به این اتاق فرار دارد و نوعی ضعف محسوب می شود.»

بلیط آخرین شانس های این بازی معمولا گران تر از شانس های دیگر است. حسین دلیلش را اینطور توضیح می دهد: «اگر دیر سوار تاکسی شوید، باید هزینه بیشتری بپردازید، زیرا ساعت کاری آخر شب تمام می شود، اما بازیگران همچنان مشغول کار هستند، بنابراین قیمت آن بیشتر است. ساعات کار نیز به انتخاب بازیکنان و فضای اتاق ها بستگی دارد، برخی از بازی ها از صبح تا ظهر و برخی دیگر تا دیروقت است. اما اتاق های فرار معمولا از ساعت 14:00 تا پاسی از شب هستند. برخی از بازی ها می توانند تا ساعت 5 صبح ادامه داشته باشند.

با اینکه ساعت های زیادی در این حرفه کار می کند، اما از کارش راضی است: «اتاق فرار یک کار خدماتی است و تا زمانی که خدمات ارائه می کنید، درآمد کسب می کنید. ایجاد یک اتاق فرار زمان می برد و هر کسی که تصمیم به انجام این کار بگیرد باید زمان زیادی را صرف کند. یکی از سختی های کار این است که دیر سر کار می آیم و زمان کمتری را با خانواده می گذرانم. از طرفی روزهای تعطیل هم سرم شلوغ است. شغل راهی برای جایگزینی من با کارمند نیست، اما من باید سر کار بمانم، البته همه چنین کاری را قبول ندارند. وی افزود: در زمان شیوع ویروس کرونا مجبور به تعطیلی بودیم و گاهی اوقات بازی را با رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی انجام می‌دادیم و در هر فرصتی تمام فضا و قفل‌ها را ضدعفونی می‌کردیم، اما اکنون وضعیت بهتر شده است.

او همچنین درباره نحوه انتخاب بازیگران در اتاق فرار توضیح می دهد: «بازیگران تست می شوند و بعد با آن ها شروع به کار می کنیم. ما سه بازیگر در اتاق فرار داریم که دو نفر از آنها هیچ تجربه ای نداشتند و مجبور شدیم آنها را آموزش دهیم، بنابراین آنها عادت دارند بدون ملاقات با بازیکنان اتاق را ترک کنند.”

یکی از بازیگران این اتاق فرار که 15 سال سن دارد از کودکی به این حرفه علاقه داشته و آنقدر در اتاق فرار تجربه کرده است که قبلا می ترسید و حالا دوست دارد دیگران را بترساند.

معمولا قبل از شروع بازی توصیه های لازم به بازیکنان داده می شود: «آداب اسلامی باید رعایت شود، پروتکل های بهداشتی رعایت شود، افراد زیر 15 سال ممنوع باشند، افراد دارای مشکلات قلبی و تنفسی اجازه ورود به بازی را نداشته باشند، بی احترامی و لمس بازیگر متوقف می شود بازی همزمان شروع می شود، تمام آسیب های بازی بر عهده بازیکنان است و … “

علیرغم توصیه های لازم قبل از بازی، باز هم بازیکنانی هستند که مشکل ایجاد می کنند: «ما به بازیکنان می گوییم که شما حتی حق ندارید به بازیگران دست بزنید، در تاریکی حرکت نکنید، مسخره نکنید. بازیگری که بازی می کند با این حال در اتاق های فرار برخی از همکاران ما بازیگران حضور دارند. البته وضعیت نسبت به سال های گذشته بهتر شده است، زیرا با افزایش اتاق های فرار، بازیکنان بازی های مختلفی را امتحان می کنند و کم کم قوانین را یاد می گیرند. از طرفی بازی ها قوی تر شد. با این حال، بسیاری از کسانی که برای اولین بار اتاق فرار را تجربه می کنند و با قوانین آشنا نیستند، بازیگر را لگد یا ضربه می زنند. حتی افرادی که قبل از بازی دروغ می گویند با شروع بازی مشکل چندانی ندارند، از طریق دوربین های دید در شب متوجه می شویم که فرد نباید بازی را ادامه دهد، اما تا کنون با مشکل خاصی مواجه نشده ایم. گاهی اوقات بازیکنان از گریه و ترس وزن کم می کنند و ما بازی را متوقف می کنیم و به آنها آب می دهیم.

به گفته وی، همزمان با هالووین در آمریکا، اتاق های فرار در ایران به بورس می آیند و در برخی اتاق های فرار از ابزارهایی برای ترسناک شدن بازی استفاده می کنند.

معمولا بازی در اتاق فرار با یک عکس یادگاری در همان نور قرمز ترسناک به پایان می رسد. باهوش ترین اعضای تیم که بیشتر از دیگران درگیر هستند، برای یافتن پاسخ معماها شناسایی می شوند و اعضای تیم پس از تخلیه احساسات خود اتاق را ترک می کنند. اگرچه این اتاق ها در حال حاضر بدون مشکل در حال فعالیت هستند، اما هیچ نهادی بر فعالیت آنها نظارت ندارد!

انتهای پیام/