ما خاکشش نداریم! – مجله زنده خبری

به گزارش مجله زنده خبری، در یادداشتی در ج مربیان دیروز شاخص آلودگی هوای تهران به عدد 164 رسید، بنابراین شهروندان شاهد کثیف ترین روز چند هفته اخیر در پایتخت بودند. پیش از این در سلسله گزارش های «فرهیکتگان» در تشریح این بحران از آلودگی هوا نوشتیم. وضعیت واقعی این ابر معضل را زمانی باید دید که از پنجره سیاستمداران و رسانه ها بیرون می آید و شهرهای بزرگ کشور را یکی پس از دیگری به طعمه غبار سیاه خود تبدیل می کند. برای حل این معضل که سال به سال بر اساس آمارها بحرانی تر می شود، باید ابتدا آلودگی را شناخت و عوامل اصلی آن را شناسایی کرد، سپس دستگاه های مسئول کنترل این عوامل را به عنوان مسئول حل و کنترل تعیین کرد. بحران.

تعریف جهانی آلودگی هوا این است: “آلودگی محیط داخلی یا خارجی توسط هر عامل شیمیایی، فیزیکی یا بیولوژیکی که ویژگی های طبیعی جو را تغییر می دهد.” وسایل گرمایشی و سوزاندن خانگی، وسایل نقلیه موتوری، تأسیسات صنعتی و آتش سوزی در جنگل ها منابع رایج آلودگی هوا هستند.

عوامل آلودگی هوا در کشور ما را می توان به وضوح همان عوامل در سایر نقاط جهان مشاهده کرد. اینطور نیست که عوامل ناشناخته دخیل باشند و مثلاً آلودگی موجود در شهرهای بزرگ پکن، کلکته، کراچی و مکزیکوسیتی با آلودگی موجود در تهران متفاوت باشد. بنابراین پای عوامل ناشناخته دخیل نیست، پای مسئولان ناشناس است که چرا! ما می دانیم مشکل چیست و از کجا می آید، اما دقیقاً نمی دانیم که کدام دستگاه مسئول حل مشکل فوق العاده آلودگی هوا است. البته اینطور نیست که اسناد و مدارک حقوقی بالادستی در خصوص سیاستگذاری کلان در کشور وجود نداشته باشد. اتفاقا قانون هوای پاک مصوب سال 1395 در 34 ماده برای مقابله با آلودگی هوا تصویب شد و وظایفی به سازمان حفاظت محیط زیست محول شد که باید با همکاری سایر نهادها، سازمان ها و نهادهای ذیربط انجام شود، بنابراین در طول مدت اجرا بر اساس قانون، برنامه پنج ساله ششم، توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، حدود مجاز انتشار آلاینده‌ها باید به استاندارد روز دنیا برسد، اما اکنون با پایان این دوره شاهد افزایش غلظت آلاینده ها هستیم.

سوال این است که قصور ۲۸ دستگاه مسئول در اجرای قانون هوای پاک و وضعیت موجود باید پاسخگوی کدام شخص یا نهاد باشد؟ عوامل مشخص و راه حل ها مشخص است، هیچ عامل ناشناخته ای برای کنترل این بحران وجود ندارد. هر چیزی که وجود دارد در زمین است و عزم مدیران و تصمیم گیران را می طلبد».

انتهای پیام