مطابقت فعل و فاعل در انگلیسی

مطابقت فعل و فاعل، که در گرامر انگلیسی به آن Subject-Verb Agreement می گویند، به همخوانی تعداد (مفرد یا جمع بودن) فاعل جمله با فعل آن اشاره دارد. این اصل گرامری، پایه ای برای ساخت جملات صحیح و روان در زبان انگلیسی است و نقش کلیدی در وضوح و دقت معنایی دارد.

در زبان انگلیسی، همانند بسیاری از زبان های دیگر، فعل باید از نظر شمار با فاعل خود هماهنگ باشد. این هماهنگی نه تنها به زیبایی و دقت جمله کمک می کند، بلکه از سوءتفاهم های احتمالی نیز جلوگیری می کند. تسلط بر این قاعده، نه تنها برای زبان آموزان مبتدی، بلکه برای نویسندگان حرفه ای و مترجمان نیز حیاتی است. درک صحیح قواعد و استثنائات Subject-Verb Agreement، گامی مهم در جهت ارتقاء در حین دوره آموزش انگلیسی بازرگانی و رسیدن به سطح بالایی از تسلط بر این زبان جهانی است. این مفهوم گرامری، شامل قواعدی برای فاعل های مفرد و جمع، ضمایر نامعین، اسم های جمعی، و ساختارهای پیچیده تر جمله است که هر یک نیازمند توجه و تمرین هستند.

مطابقت فعل و فاعل در جملات انگلیسی

مطابقت فعل و فاعل، هسته اصلی ساختار جملات در گرامر زبان انگلیسی است. این قاعده بیان می کند که اگر فاعل جمله مفرد باشد، فعل آن نیز باید به شکل مفرد به کار رود و اگر فاعل جمع باشد، فعل نیز باید به صورت جمع بیاید. این همخوانی، اساس و پایه جمله سازی صحیح را تشکیل می دهد و رعایت آن برای وضوح و دقت در مکالمه و نوشتار ضروری است.

برای مثال، وقتی فاعل She (او – مفرد) است، فعل likes (دوست دارد – مفرد) به کار می رود: She likes pizza. اما اگر فاعل They (آنها – جمع) باشد، فعل like (دوست دارند – جمع) استفاده می شود: They like burgers. این نمونه های ساده، بیانگر اصل کلی Subject-Verb Agreement هستند.

با این حال، پیچیدگی این قاعده در جملات طولانی تر و پیچیده تر آشکار می شود. در ادامه، به بررسی دقیق تر قواعد و استثنائات مهم این بخش از گرامر می پردازیم تا درک جامعی از آن به دست آوریم.

فاعل مفرد و فعل مفرد

ساده ترین و اساسی ترین قاعده این است که اگر فاعل جمله مفرد باشد، فعل مربوط به آن نیز باید به صورت مفرد ظاهر شود. این شامل اسامی مفرد، ضمایر مفرد (he, she, it) و برخی ضمایر نامعین می شود. این همگونی شمار، تضمین کننده صحت گرامری جمله است و از اشتباهات رایج جلوگیری می کند.

مثال:
The dog barks loudly. (سگ با صدای بلند پارس می کند.)
She reads a book every night. (او هر شب یک کتاب می خواند.)
It seems like a good idea. (این ایده خوبی به نظر می رسد.)

نکته مهم در اینجا این است که در زمان حال ساده، برای فاعل های مفرد سوم شخص (he, she, it و اسامی مفرد)، به انتهای فعل اصلی -s یا -es اضافه می شود. این تغییر، نشان دهنده مفرد بودن فعل است.

فاعل جمع و فعل جمع

برعکس قاعده قبل، زمانی که فاعل جمله جمع باشد، فعل آن نیز باید به صورت جمع به کار رود. این شامل اسامی جمع، ضمایر جمع (we, you, they) و فاعل های مرکبی که با and به هم متصل شده اند، می شود. این همخوانی در شمار، پایه ای برای ساخت جملات روان و قابل فهم است.

مثال:
The students study hard. (دانش آموزان سخت مطالعه می کنند.)
They go to the park. (آنها به پارک می روند.)
Birds fly in the sky. (پرندگان در آسمان پرواز می کنند.)

در زمان حال ساده، برای فاعل های جمع، فعل اصلی بدون هیچ پسوندی به کار می رود. این تفاوت بین فعل مفرد و جمع در زمان حال ساده، یکی از اولین نکاتی است که زبان آموزان باید به آن توجه کنند.

فاعل های مرکب (Compound Subjects)

هنگامی که دو یا چند فاعل با حروف ربط به هم متصل می شوند، نحوه مطابقت فعل با آنها متفاوت خواهد بود. درک این قواعد برای جلوگیری از اشتباهات رایج در جملات پیچیده بسیار مهم است.

فاعل های مرکب متصل با and

اگر دو یا چند اسم یا ضمیر با حرف ربط and به هم متصل شوند و یک فاعل مرکب را تشکیل دهند، فعل مربوط به آنها همیشه به صورت جمع خواهد بود. این بدان معناست که هر یک از اجزای فاعل، به صورت جداگانه در عمل مشارکت دارند.

مثال:
Lily and Tom want to order pizza. (لیلی و تام می خواهند پیتزا سفارش دهند.)
My brother and I are going for a walk. (برادرم و من داریم به پیاده روی می رویم.)
A book, a few cards, and pencils were on the table. (یک کتاب، چند کارت، و مدادها روی میز بودند.)

حتی اگر هر یک از اجزای فاعل به تنهایی مفرد باشند، ترکیب آنها با and باعث جمع شدن فاعل کلی و در نتیجه، نیاز به فعل جمع می شود. این یکی از قواعد بنیادین Subject-Verb Agreement است.

فاعل های مرکب متصل با or یا nor

وقتی دو یا چند اسم یا ضمیر مفرد با or یا nor به هم متصل می شوند، فعل مربوط به آنها باید مفرد باشد. این قاعده به این دلیل است که or یا nor به انتخاب یکی از گزینه ها اشاره دارد، نه به جمع آنها.

مثال:
Either John or Mary is responsible. (یا جان یا ماری مسئول است.)
Neither my mother nor my father is home. (نه مادرم و نه پدرم خانه نیست.)

اگر یک فاعل مرکب دارای اسم یا ضمیر مفرد و جمع باشد که با nor یا or به هم پیوسته باشند، فعل باید با بخشی از فاعل که به فعل نزدیک تر است مطابقت داشته باشد. این قاعده به قاعده مجاورت یا Rule of Proximity نیز معروف است و درک آن برای جملات پیچیده ضروری است.

مثال:
Neither the students nor the teacher is ready. (نه دانش آموزان و نه معلم آماده نیست.) (Teacher مفرد و نزدیک تر است.)
Neither the teacher nor the students are ready. (نه معلم و نه دانش آموزان آماده نیستند.) (Students جمع و نزدیک تر است.)

این قاعده نشان می دهد که در صورت وجود گزینه های مفرد و جمع در فاعل مرکب، نزدیکی فاعل به فعل تعیین کننده شمار فعل خواهد بود.

عبارات بین فاعل و فعل

یکی از رایج ترین منابع اشتباه در مطابقت فعل و فاعل، وجود عبارات توضیحی بین فاعل و فعل اصلی جمله است. این عبارات، مانند عبارات حرف اضافه ای (prepositional phrases)، تاثیری بر شمار فاعل اصلی ندارند و نباید باعث سردرگمی شوند. فعل همیشه باید با فاعل اصلی جمله مطابقت داشته باشد، نه با اسم یا ضمیری که در عبارت توضیحی پس از فاعل می آید.

مثال:
The box of chocolates is on the table. (جعبه شکلات روی میز است.) (فاعل box مفرد است، نه chocolates.)
The students, along with their professor, are planning a trip. (دانش آموزان، به همراه استادشان، در حال برنامه ریزی سفر هستند.) (فاعل students جمع است، نه professor.)

عباراتی مانند as well as, along with, together with, in addition to و except نیز در این دسته قرار می گیرند. این کلمات و عبارات، اطلاعات اضافی را فراهم می کنند و تاثیری بر فاعل اصلی ندارند.

مثال:
Lily, just like Tom, wants to order pizza. (لیلی، درست مثل تام، می خواهد پیتزا سفارش دهد.) (فاعل Lily مفرد است.)
I, together with Matt, am going for a walk. (من، به همراه مت، دارم به پیاده روی می روم.) (فاعل I مفرد است.)

بهترین راه برای بررسی مطابقت فاعل و فعل در این موارد، حذف موقت عبارت توضیحی است. اگر جمله بدون آن عبارت، از نظر گرامری صحیح باشد، مطابقت فعل و فاعل به درستی رعایت شده است.

ضمایر نامعین (Indefinite Pronouns)

ضمایر نامعین به کلماتی گفته می شود که به افراد، مکان ها یا چیزهایی اشاره دارند که مشخص نیستند. برخی از این ضمایر، با وجود اینکه ممکن است به نظر جمع بیایند، در گرامر انگلیسی همیشه مفرد در نظر گرفته می شوند و نیاز به فعل مفرد دارند. این گروه از ضمایر یکی از چالش برانگیزترین بخش های Subject-Verb Agreement برای زبان آموزان است.

کلماتی مانند each, each one, either, neither, everyone, everybody, anyone, anybody, nobody, somebody, someone, و no one همگی مفرد هستند.

مثال:
Each of the students has a book. (هر یک از دانش آموزان یک کتاب دارد.)
Everyone is welcome here. (همه اینجا خوش آمدید.)
Nobody knows the answer. (هیچ کس پاسخ را نمی داند.)
Either of the options is fine. (هر یک از گزینه ها خوب است.)

برخی ضمایر نامعین دیگر مانند all, any, none, most, و some می توانند بسته به اسمی که به آن اشاره می کنند، مفرد یا جمع باشند. اگر به یک اسم غیرقابل شمارش اشاره کنند، فعل مفرد می گیرند؛ اگر به یک اسم قابل شمارش جمع اشاره کنند، فعل جمع می گیرند.

مثال:
All of the water is gone. (تمام آب رفته است.) (Water غیرقابل شمارش)
All of the students are here. (تمام دانش آموزان اینجا هستند.) (Students قابل شمارش جمع)

اسامی جمعی (Collective Nouns)

اسامی جمعی کلماتی هستند که به گروهی از افراد، حیوانات یا اشیاء اشاره دارند اما از نظر گرامری مفرد محسوب می شوند و اغلب فعل مفرد می گیرند. این اسامی، زمانی که به عنوان یک واحد واحد عمل می کنند، فعل مفرد می پذیرند.

برخی از نمونه های رایج اسامی جمعی عبارتند از: group, team, committee, family, class, audience, crowd, herd, jury, orchestra.

مثال:
The team is performing well. (تیم دارد خوب عمل می کند.) (تیم به عنوان یک واحد)
Our family is going on vacation. (خانواده ما دارد به تعطیلات می رود.) (خانواده به عنوان یک واحد)

با این حال، اگر تمرکز بر روی افراد یا اجزای تشکیل دهنده گروه باشد و هر یک به صورت جداگانه عمل کنند، از فعل جمع استفاده می شود. این حالت کمتر رایج است و بیشتر در انگلیسی بریتانیایی دیده می شود، اما در انگلیسی آمریکایی نیز قابل قبول است.

مثال:
The team are arguing among themselves. (اعضای تیم دارند با هم بحث می کنند.) (تمرکز بر افراد تیم)
The family are discussing their individual plans. (اعضای خانواده در حال بحث درباره برنامه های فردی خود هستند.)

انتخاب بین فعل مفرد و جمع برای اسامی جمعی بستگی به این دارد که آیا گروه را به عنوان یک واحد یکپارچه می بینیم یا به عنوان مجموعه ای از افراد جداگانه. در بیشتر موارد، استفاده از فعل مفرد برای اسامی جمعی، رایج تر و ایمن تر است.

اسامی غیرقابل شمارش (Non-count Nouns)

اسامی غیرقابل شمارش به مفاهیم، مواد، یا چیزهایی اشاره دارند که نمی توان آنها را شمارش کرد و معمولاً شکل جمع ندارند. این اسامی همیشه فعل مفرد می گیرند، حتی اگر به نظر برسد که به مقدار زیادی از چیزی اشاره دارند. این شامل اسامی انتزاعی، مایعات، مواد و دسته بندی های کلی می شود.

مثال:
Information is crucial for decision-making. (اطلاعات برای تصمیم گیری حیاتی است.)
Water is essential for life. (آب برای زندگی ضروری است.)
The news was surprising. (خبر تعجب آور بود.)
Money doesn’t buy happiness. (پول خوشبختی نمی آورد.)

در این موارد، حتی اگر مقدار زیادی از information یا water وجود داشته باشد، از نظر گرامری به عنوان یک واحد مفرد در نظر گرفته می شوند و فعل مفرد برای آنها به کار می رود. این یک قاعده ثابت و بدون استثنا برای اسامی غیرقابل شمارش است.

اسامی همیشه جمع (Plural-form Nouns)

برخی از اسامی در زبان انگلیسی همیشه به صورت جمع ظاهر می شوند و فعل جمع می گیرند، حتی اگر به نظر برسد که به یک مفهوم واحد اشاره دارند. این اسامی معمولاً به اشیایی اشاره می کنند که از دو بخش تشکیل شده اند یا به دسته بندی های خاصی تعلق دارند.

نمونه هایی از این اسامی عبارتند از: earnings (درآمد), goods (کالاها), odds (شانس), surroundings (محیط اطراف), proceeds (عواید), contents (محتویات), valuables (اشیاء باارزش), scissors (قیچی), pants (شلوار), trousers (شلوار), glasses (عینک), shorts (شلوارک), pajamas (پیژامه), tongs (انبر).

مثال:
The contents of the box are a mystery. (محتویات جعبه یک راز است.)
His earnings are quite high. (درآمد او نسبتاً بالاست.)
My new glasses are comfortable. (عینک جدیدم راحت است.)

این اسامی همیشه به عنوان فاعل جمع در نظر گرفته می شوند و به همین دلیل، فعل جمع برای آنها ضروری است. این یک مورد خاص است که نیاز به حفظ کردن دارد.

جملاتی که با There is / There are شروع می شوند

در جملاتی که با there is یا there are شروع می شوند، فاعل واقعی جمله پس از فعل می آید. از آنجایی که there هرگز فاعل واقعی نیست، فعل باید با آنچه پس از آن می آید و نقش فاعل را ایفا می کند، مطابقت داشته باشد.

مثال:
There is a book on the table. (یک کتاب روی میز است.) (فاعل a book مفرد است.)
There are many books on the table. (کتاب های زیادی روی میز هستند.) (فاعل many books جمع است.)
There is some water in the glass. (مقداری آب در لیوان است.) (فاعل some water غیرقابل شمارش و مفرد است.)

این ساختار، یک مورد خاص از مطابقت فعل و فاعل است که در آن ترتیب معمول فاعل و فعل معکوس می شود. همیشه باید به اسمی که بعد از فعل می آید توجه کرد تا شمار صحیح فعل را تعیین کرد.

فاعل های متشکل از عناوین، واحدها و عبارات زمان/پول

هنگامی که عناوین کتاب ها، فیلم ها، آهنگ ها، یا واحدهای اندازه گیری و عبارات مربوط به زمان یا پول به عنوان فاعل جمله به کار می روند، با وجود اینکه ممکن است شامل کلمات جمع باشند، معمولاً به عنوان یک واحد واحد در نظر گرفته شده و فعل مفرد می گیرند.

مثال:
The Lord of the Rings is a classic novel. (ارباب حلقه ها یک رمان کلاسیک است.) (عنوان یک کتاب)
Ten miles is a long distance to walk. (ده مایل مسافت طولانی برای پیاده روی است.) (واحد مسافت به عنوان یک واحد)
Five hundred dollars is a lot of money. (پانصد دلار پول زیادی است.) (مقدار پول به عنوان یک واحد)
Two hours is not enough time. (دو ساعت زمان کافی نیست.) (مدت زمان به عنوان یک واحد)

در این موارد، تاکید بر روی مفهوم کلی یا واحد بودن است، نه بر تعداد اجزا یا کلمات تشکیل دهنده فاعل. این قاعده، به ویژه در نوشتار آکادمیک و رسمی، اهمیت دارد.

فعل های کمکی و افعال اصلی (Auxiliary and Main Verbs)

در جملاتی که یک فاعل و بیش از یک فعل (شامل فعل کمکی و فعل اصلی) وجود دارد، تمام افعال سراسر جمله باید با فاعل مطابقت داشته باشند. این امر شامل زمان های مختلف فعل و ساختارهای پیچیده تر می شود. هماهنگی بین فاعل و تمام اجزای فعل، برای ساختار گرامری صحیح ضروری است.

مثال:
She has been working hard. (او سخت کار می کرده است.) (فعل کمکی has با فاعل مفرد She مطابقت دارد.)
They are going to the party. (آنها دارند به مهمانی می روند.) (فعل کمکی are با فاعل جمع They مطابقت دارد.)

حتی در جملات با افعال مجهول یا مرکب، اصل مطابقت حفظ می شود. این همخوانی در تمامی بخش های فعل، از جمله فعل های کمکی مانند do, be, و have که بسته به فاعل تغییر می کنند، مشهود است.

قاعده One of the…

در ساختارهایی مانند One of the…، کلمه one فاعل اصلی جمله است و بنابراین فعل باید مفرد باشد. اسمی که بعد از of the می آید، جمع است اما نقش فاعل را ندارد و فقط گروهی را مشخص می کند که one از میان آنها انتخاب شده است.

مثال:
One of the students is absent today. (یکی از دانش آموزان امروز غایب است.)
One of my friends lives in New York. (یکی از دوستانم در نیویورک زندگی می کند.)

این قاعده، یک مورد خاص است که اغلب باعث اشتباه می شود، زیرا وجود اسم جمع پس از of the ممکن است زبان آموز را به سمت استفاده از فعل جمع سوق دهد، در حالی که فاعل واقعی one است.

جملات وارونه (Inverted Sentences)

در برخی جملات، ترتیب فاعل و فعل معکوس می شود، به این معنی که فعل قبل از فاعل می آید. این پدیده معمولاً در جملات سوالی، جملاتی که با عبارات منفی شروع می شوند، یا در برخی ساختارهای تاکیدی رخ می دهد. در این موارد نیز، فعل همچنان باید با فاعل واقعی جمله مطابقت داشته باشد، حتی اگر فاعل در جایگاه غیرمعمول قرار گرفته باشد.

مثال:
Are the children playing outside? (آیا بچه ها بیرون بازی می کنند؟) (فاعل the children جمع است.)
Never before has he seen such a beautiful sight. (هرگز پیش از این چنین منظره زیبایی را ندیده بود.) (فاعل he مفرد است.)

درک این ساختارها برای تشخیص صحیح فاعل و اعمال مطابقت مناسب، حیاتی است. این نوع جملات اغلب در نوشتار رسمی و آکادمیک کاربرد دارند.

بندها به عنوان فاعل (Clauses as Subjects)

هنگامی که یک بند کامل (clause) به عنوان فاعل جمله عمل می کند، همیشه به عنوان یک واحد واحد و مفرد در نظر گرفته می شود و فعل مفرد می گیرد. این بندها معمولاً با کلماتی مانند what, how, that, whether یا why شروع می شوند.

مثال:
What he said was true. (آنچه او گفت درست بود.)
How she managed to escape remains a mystery. (چگونه او موفق به فرار شد، یک راز باقی می ماند.)
That they won the game is surprising. (اینکه آنها بازی را بردند، تعجب آور است.)

در این موارد، کل بند به عنوان یک مفهوم یا ایده واحد در نظر گرفته می شود و بنابراین، نیاز به یک فعل مفرد دارد. این قاعده نشان دهنده پیچیدگی های گرامر انگلیسی و اهمیت درک نقش های مختلف اجزای جمله است.

مطابقت فعل و فاعل، ستون فقرات گرامر انگلیسی است و درک آن، کلید تسلط بر این زبان محسوب می شود.

استفاده از They به عنوان ضمیر مفرد

در زبان انگلیسی مدرن، به خصوص در مکالمات غیررسمی و گاهی در نوشتار رسمی، ضمیر they گاهی اوقات به عنوان یک ضمیر مفرد برای اشاره به شخصی که جنسیت او مشخص نیست یا نمی خواهیم آن را فاش کنیم، استفاده می شود. با این حال، حتی زمانی که they به یک فرد مفرد اشاره دارد، فعل مربوط به آن همیشه به صورت جمع می آید.

مثال:
If a student finishes early, they can leave. (اگر یک دانش آموز زودتر تمام کند، می تواند برود.)
Someone left their bag. I hope they come back for it. (کسی کیفش را جا گذاشته. امیدوارم برای آن برگردد.)

این یک استثنای مهم از قاعده کلی است که they همیشه فعل جمع می گیرد، صرف نظر از اینکه به چند نفر اشاره دارد. این کاربرد به منظور فراگیر بودن و جلوگیری از استفاده از he or she رایج شده است.

در مواجهه با فاعل های پیچیده، همواره فاعل اصلی را شناسایی کنید و فعل را با آن مطابقت دهید، نه با کلمات میانی یا گمراه کننده.

اهمیت تمرین و کاربرد

تسلط بر Subject-Verb Agreement نیازمند تمرین مداوم و کاربرد عملی است. با مرور قواعد و مثال های متعدد، و همچنین توجه به این نکات در خواندن و نوشتن، می توان به تدریج مهارت خود را در این زمینه افزایش داد. تشخیص فاعل واقعی در جملات پیچیده و انتخاب فعل مناسب، از جمله مهارت های کلیدی در یادگیری زبان انگلیسی است که به دقت و ظرافت نیاز دارد. این قواعد، با وجود جزئیاتشان، در نهایت به روان تر و صحیح تر صحبت کردن و نوشتن کمک شایانی می کنند.

در زبان انگلیسی، رعایت این اصول نه تنها از نظر گرامری صحیح است، بلکه به وضوح و فهم بهتر جملات نیز کمک می کند. اشتباهات در مطابقت فعل و فاعل می تواند منجر به سوءتفاهم شود یا متن را غیرحرفه ای جلوه دهد. بنابراین، توجه به این جزئیات در فرایند یادگیری زبان انگلیسی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

قواعد Subject-Verb Agreement، با وجود چالش ها، راهنمایی جامع برای ساخت جملات انگلیسی با دقت و وضوح بالا ارائه می دهد.

نکات تکمیلی و جمع بندی

در کنار قواعد اصلی و استثنائات ذکر شده، توجه به بافتار جمله و قصد نویسنده نیز می تواند در موارد خاصی به انتخاب صحیح فعل کمک کند. در بسیاری از موارد، استفاده از ضمیر مناسب برای جایگزینی فاعل، می تواند راهکار خوبی برای اطمینان از صحت مطابقت فعل و فاعل باشد. این رویکرد به ویژه در جملات طولانی و پیچیده، کارایی بالایی دارد.

در نهایت، Subject-Verb Agreement یکی از ستون های اصلی گرامر انگلیسی است که تسلط بر آن، نه تنها برای زبان آموزان ESL/EFL، بلکه برای هر کسی که به دنبال ارتقاء مهارت های نوشتاری و گفتاری خود در زبان انگلیسی است، ضروری محسوب می شود. با تمرین و مرور مداوم این قواعد و استثنائات، می توان به راحتی از دام اشتباهات رایج دوری جست و جملاتی صحیح و شیوا خلق کرد.

سوالات متداول

اصول کلی مطابقت فعل و فاعل چیست؟

اصول کلی مطابقت فعل و فاعل بر این پایه استوار است که فعل از نظر شمار (مفرد یا جمع) باید با فاعل خود هماهنگ باشد. فاعل مفرد، فعل مفرد می گیرد و فاعل جمع، فعل جمع. این قاعده تضمین کننده ساختار گرامری صحیح و وضوح معنایی در جملات انگلیسی است.

مثال هایی از مطابقت فعل و فاعل در انگلیسی

برای فاعل مفرد: The cat sleeps. (گربه می خوابد.) برای فاعل جمع: The cats sleep. (گربه ها می خوابند.) در فاعل مرکب: John and Mary are friends. (جان و ماری دوست هستند.) برای ضمایر نامعین: Everyone is here. (همه اینجا هستند.)

رایج ترین اشتباهات در مطابقت فعل و فاعل کدامند؟

اشتباهات رایج شامل نادیده گرفتن عبارات بین فاعل و فعل، اشتباه در تشخیص شمار ضمایر نامعین (مانند everyone که مفرد است)، و عدم درک صحیح اسامی جمعی (collective nouns) و اسامی همیشه جمع (plural-form nouns) است. این موارد اغلب باعث سردرگمی می شوند.

آیا مطابقت فعل و فاعل در تمام انواع جملات یکسان است؟

خیر، در حالی که اصل کلی ثابت است، اما در برخی ساختارها مانند جملات وارونه، جملاتی با there is/are، یا فاعل های مرکب با or/nor، قواعد خاصی اعمال می شود. این استثنائات و جزئیات، نیازمند توجه دقیق برای رعایت صحیح همخوانی فعل و فاعل هستند.