روایتی از اعتراف طارق عزیز به استفاده از تسلیحات شیمیایی در جنگ تحمیلی/غرب سلاح کشتار جمعی می‌فروشد و اشک می‌ریزد!

32 سال پیش ، صادق عزیز ، مشاور صدام و مرد راست دست در زندان ، اعتراف كرد كه عراق در جنگ علیه ایران از سلاح های شیمیایی استفاده می كرد و آلمان و فرانسه با رضایت ایالات متحده سلاح های شیمیایی به دولت صدام فروختند.

وی در سال 1988 ، پس از اذعان به استفاده از سلاح های شیمیایی در جنگ علیه ایران ، وی كشورهای اروپایی را به انتقاد از بغداد متهم كرد و ادعا كرد كه عراق از سلاح های شیمیایی استفاده می كند ، و گفت كه كشورهای اروپایی تسلیحات شیمیایی را برای خودشان تهیه می كنند. کشورهای جهان سوم اما وقتی از سلاح استفاده می کنند ، اشک تمساح را به قربانیان خط می زنند.

بیشتر بخوانید:

هیچ حامی ایرانی وجود نداشت ، و شاید نسل کشی صدام فراموش شود

پیشینه تولید سلاح های شیمیایی در رژیم بعثی عراق

پس از توافق نامه الجزایر در سال 1975 بین ایران و عراق ، دولت صدام شروع به بررسی تولید و کپی سلاح های شیمیایی کرد ، بنابراین تاسیساتی را در بیابان 70 کیلومتری اطراف بغداد تحت پروژه 922 به عنوان بخشی از یک شرکت کود شیمیایی تأسیس کرد.

صدام در مراسم امضای توافق نامه الجزایر

کشورهای غربی از ارائه اطلاعات و تجهیزات در مورد سلاح های شیمیایی ، میکروبی و رادیو اکتیو متوقف نشده اند و این از توانایی رژیم بعثی برای ذخیره بیشترین مقدار غیرمعمول سلاح های شیمیایی از زمان جنگ جهانی اول و در طول جنگ تأیید شده پشتیبانی می شود. پایین کند.

صدام از سلاح های شیمیایی علیه ایرانیان بی گناه استفاده می کند

صدام فکر می کرد که می تواند ایران را در یک هفته اشغال کند ، بنابراین او استفاده از زرادخانه شیمیایی خود را در نظر گرفت. اولین استفاده از سلاح های شیمیایی در عراق در 14 ژانویه سال 1980 در نزدیکی شهر میمک عراق انجام شد و صدام از گاز ضرب و شتم استفاده کرد.

در نتیجه موفقیت جمهوری اسلامی ایران ، در نتیجه ظهور رژیم دیکتاتوری صدام در عملیات والفجر 2 و 4 ، خیبر ، بدر و ماشین جنگی رژیم بعث ، استفاده از سلاح های شیمیایی افزایش یافته است.

در 2 مارس 1983 ، برای اولین بار در تاریخ جنگ های جهانی ، عراق گازهای عصبی را علیه مردم بی گناه در کشور ما آزمایش کرد و از این مجموعه شیمیایی در سه حمله هوایی در منطقه جعفر ، شهید برزگر پوینت و جزیره استفاده کرد.

در 2 آوریل 1984 ، عراق بار دیگر برای اولین بار از گاز خفه کننده کلروپرن استفاده کرد ، که توسط بمبی که توسط هواپیما سقوط کرد ، انجام شد و بیش از 500 زخمی بر جای گذاشت. پس از این عمل ، عراق مقادیر زیادی بمب فسفر ، گاز اعصاب و سیانید و همچنین میکروبیتوکسین هایی مانند استافیلوکوکوس انتروتوکسین ، اسهال و استفراغ شدید و سم کشنده “بوتولیسم” را ایجاد کرد که باعث مرگ سریع می شود. سپس عراق از گازهای خردل و خردل نیتروژن ، تابون و سارین برای سرکوب ترکیبات سیانور ، ترکیبات عصبی و سیانید پیچیده و ناشناخته ، VX و BZ در برابر شهرها و روستاهای ایران استفاده کرد.

استفاده از سلاح های شیمیایی عراق از زمان آزادسازی خرمشهر محدود بوده است ، اما استفاده گسترده آن از زمان پیروزی های بزرگ ایران و شکست نیروهای عراقی در عملیات والفجر 2 ، والفجر 4 ، خیبر و بدر انجام شده است. از زمستان سال 1980 ، عراق استفاده از گلوله های شیمیایی را آغاز کرد که اغلب آنها عصبی را پاره ، ضرب و شتم می کردند ، و سرقت می کردند و پرونده های آنها بسیار محدود و عمدتاً تجربی به نظر می رسید.

مناطق حمله شیمیایی

ایران

– مناطق عملیاتی در شمال غربی (والفجر 2) ، روستاهای همجوار و حاج عمران

– Nasardireh، Nasardireh Sofla، Shahmar Deireh، Babajani، Dodan and شیخ صالح

– سومار

– مریوان

– بانه و روستاهای همجوار

– پیرانشهر

– نود

– سردشت

– منطقه عملیاتی طلایی

فاجعه حلبچه

استفاده انتخابی و بی معنی از سلاح های شیمیایی عراق حتی علیه شهروندان عراقی ادامه یافت و به عملیات انفال در تاریخ 16 مارس 1987 منجر شد. حلبچه سکوت شاهد بزرگترین استفاده جامعه جهانی از سلاح های شیمیایی پس از جنگ جهانی اول بود که باعث کشته شدن حداقل 5،000 کرد و زخمی شدن بیش از 9000 نفر شد.

فاجعه حلبچه

رژیم بعث در عراق عملیات انفال را با هدف مختل ساختن ساختار جمعیتی کردستان عراق و تبدیل شدن آن به عرب آغاز کرد. هدف آن کشتن غیرنظامیان و تخریب بیش از 4000 روستا بود.

مقیاس فاجعه شیمیایی حلبچه به مقیاس رسیده است که بسیاری بر این باورند که می توان آن را با بمباران اتمی فاجعه بار هیروشیما و ناگازاکی مقایسه کرد.

عراق از سه نوع بنزین مختلف برای حمله به حلبچه استفاده کرده است. این گازها شامل گاز خردل ، گازهای عصبی (تابون ، سارین یا سومان) ، VX و گاز سیانوژن بودند. این مواد شیمیایی از طریق غرب و از طریق فرد هلندی به عراق رسیده بودند. جنایات جنگی رژیم بعث علیه بشریت در حلبچه چنان گسترده بود که علیرغم سکوت رسانه های غربی ، اوضاع بین المللی در عراق و حامیان غربی و عرب آن را به طور قابل توجهی تضعیف کرد.

حامیان جنایات شیمیایی در رژیم بعث

در سال 1982 توافق نامه ای بین خشک رایش آلمان غربی و دولت بعثی منعقد شد که براساس آن ، این شرکت آلمانی مسئولیت تولید و خرید مواد شیمیایی از هلند ، بلژیک ، ایالات متحده و فرانسه را برعهده گرفت.

در طول جنگ توافق شده ، دیکتاتور صدام توانست با استفاده از فناوری عربی و غربی چندین مرکز برای تولید و افزایش سلاح های شیمیایی را ایجاد و تجهیز کند. مرکز اصلی تولید و ذخیره سلاح های شیمیایی عراق المثنیه بود که به همراه 9 مرکز دیگر در سطح زمین فعالیت می کردند. در اواخر سال 1986 ، عراق با آزمایش آن با “اکسی کینوریوم رادیواکتیو” ، اقدام به تولید بمب رادیولوژیکی کرد ، اما فایده ای نداشت.

دولت صدام توافق نامه ای برای تأسیس اولین آزمایشگاه باکتری شناسی عراق با موسسه ماریو در پاریس امضا کرد. در میان بنیانگذاران نخست وزیران وقت فرانسه ، ژاک شیراک و فرانسوا میتران و دیگران در آلمان ، بلژیک ، هلند و ایالات متحده حضور داشتند. حامیان جنایات شیمیایی رژیم بعثی حضور داشتند.

در این میان نباید نقش آلمان غربی را فراموش کرد. این کشور دولت صدام را به سلاح های شیمیایی مجهز كرد ، زیرا بیش از 150 شركت آلمانی در سال 1985 به تنهایی در عراق فعالیت می كردند. با این همکاری زیاد ، جزیره مجنون – پیرانشهر ، سردشت ، مریوان ، بانه ، سرپل ذهاب ، مهران ، خرمشهر ، شلمچه ، نودشه ، اوشنویه و در جاهای دیگر مرزها و شهرها و شهرهای کشورمان توسط رژیم بعث در عراق به آزمایشگاه سلاحهای شیمیایی غربی آمدند. .

سکوت غرب بر جنایات جنگ صدام

تمام حمایت های غربی ها از دولت عراق شرایطی را فراهم کرد که با وجود ارسال قربانیان شیمیایی ایرانی به بیمارستان های اروپایی ، هرگز به جنایات جنگ رژیم رژیم بعثی علیه بشریت اشاره نشده است.

علیرغم پوشش رسانه ای از فاجعه حلبچه و پیامدهای آن ، درخواست ایران به سازمان ملل متحد برای تحقیق در مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه 42/373 را تصویب كرد كه در آن صریحاً در بندهای 3 ، 4 ، 5 ، 6 و 7 از دبیر كل خواسته است. وی در پاسخ به گزارشهایی مبنی بر دریافت گزارش از هر کشور عضو در مورد نقض پروتکل ژنو 1925 یا استفاده احتمالی از سلاحهای شیمیایی ، میکروبی یا سمی ، باید بلافاصله متخصصان را برای بررسی و گزارش نتایج ارسال کند.

دبیر کل سازمان ملل در 28 مارس 1988. نظر اظهار داشت که “من عمیقا از دست دادن از سلاح های شیمیایی در عراق است که باعث بسیاری از آسیب، از جمله هر دو ایرانی و مردم عراق غمگین”.

تولید ، تکثیر و استفاده گسترده از سلاح های شیمیایی توسط دولت عراق در حالی صورت گرفت که یکی از امضا کنندگان پروتکل ژنو 1925 و قطعنامه B2161 120 سازمان ملل ممنوعیت استفاده از سلاح های سمی ، سرکوبگر و باکتریولوژیک بود. بنابراین ، سازمان ملل هرگز از عراق به عنوان یک عضو متعهد پیمان سخن نگفت.

انتهای پیام / 4106/4033 /