سرطان را شکست دادم تا گل قهرمانی را بزنم
دورتموندی‌ها سال‌ها برای دیدن قهرمانی دوباره تیم‌شان انتظار کشیدند و حالا تنها یک بازی دیگر با آن فاصله دارند؛ قهرمانی‌ای که سناریوی آن به فیلم‌های هالیوودی تنه می‌زند؛ داستانی پر از رنج، زمین خوردن، بلند شدن دوباره و درخشش در آخرین گام؛ داستانی که نام یک نفر در متن آن قرار دارد: سباستین هالر.
ستاره بلند قامت فرانسوی بعد از فصل درخشانش در آژاکس به دورتموند رفت تا جای خالی ارلینگ هالند را پر کند اما خیلی زود زندگی روی بی‌رحمش را به او نشان داد.
یک تست ساده پزشکی در تمرینات پیش فصل نشان داد که هالر به سرطان مبتلا شده است و به جای همراهی تیمش، باید در گوشه بیمارستان با سلول‌های سرطانی‌اش مبارزه کند.
تصویر او با موهای ریخته و چهره تکیده، چیزی نبود که هواداران دورتموند دوست داشته باشند از ستاره تیم‌شان ببینند؛ به ویژه که در بعضی از دیدارها، غیبت مهاجمی مانند او به شدت احساس می‌شد؛ در شکست خانگی 3-2 مقابل وردربرمن، در باخت 3-0 در خانه لایپزیش و همین طور شکست‌های ناامیدکننده مقابل کلن، یونیون برلین و وولفسبورگ.
اما با آغاز سال جدید، همه چیز برای دورتموند و هالر تغییر کرد؛ تیم ادین ترزیچ روی دور پیروزی افتاد، هالر هم در 22 ژانویه به میادین برگشت و در سومین بازی‌اش پس از بازگشت، در روز جهانی مبارزه با سرطان، موفق شد گلزنی کند.
او بعد از آن بازی گفت: “پیام گل من، امیدواری و شجاعت است” و دورتموندی‌ها این پیام را خیلی خوب دریافت کردند.
روند خوب تیم با چند نتیجه غیرمنتظره به دست‌انداز افتاد. اشتباه بزرگ گرگوری کوبل در دقایق ابتدایی دیدار مقابل بایرن مونیخ، به یک شکست سنگین منجر شد و دریافت گل تساوی مقابل اشتوتگارت 10 نفره در دقیقه 7+90، بایرن را بار دیگر به مدعی اول قهرمانی تبدیل کرد اما برای تیمی که ستاره‌اش سرطان را شکست داده بود تا به تیمش پیام امیدواری و شجاعت بدهد، ناامید شدن آخرین گزینه بود.
هنوز 6 هفته مانده بود و لغزش بایرن اتفاق دور از ذهنی نبود و این اتفاق در بهترین زمان ممکن رخ داد، یک هفته به پایان فصل تا دیدار دورتموند مقابل آگزبورگ به فرصتی برای صدرنشینی دوباره تبدیل شود و البته یادآوری یک لحظه بزرگ به هالر.
دیدار رفت مقابل آگزبورگ اولین دیدار هالر بعد از پشت سر گذاشتن سرطان بود و او حالا یک بار دیگر مقابل این تیم بود تا تیمش را به قهرمانی برساند. و لحظه بزرگ در دقیقه 59 از راه رسید؛ تعلل مدافعان آگزبورگ در دفع توپ، هالر را در موقعیت گلزنی قرار داد و او هم با یک ضربه دیدنی، توپ را به گوشه دروازه فرستاد. 25 دقیقه بعد این بار روی یک ریباند و گل دوم. مهاجمی که در ابتدای فصل تصور می‌شد مدت‌ها رنگ چمن را نخواهد دید، در حساس‌ترین لحظات به کمک تیمش آمد؛ با پیام شجاعت و امید و البته با گل‌ها.
حالا یک بازی دیگر برای دورتموند و هالر مانده و او اگر مانند دیدار رفت، پاس گلِ گل پیروزی‌بخش جیووانی رینا را فراهم کند، دورتموندی‌ها بعد از 12 سال جشن قهرمانی خواهند گرفت؛ هرچند تا اینجا هم هالر فصلی بی‌نظیر را سپری کرد که کم از قهرمانی ندارد.
258 258