باز هم مارادونا و «دست خدا»

به گزارش مجله زنده خبری ، در یادداشتی در این روزنامه مشرق نوشته شده توسط امیر حیرزائی: این بود “گزارش شده است که پائولو سورنتین کارگردان ایتالیایی برنده جایزه اسکار در حال آماده سازی فیلمی به نام” دست خدا “است. نام این فیلم ما را از صفحه نقره ای سینما گرفته تا مستطیل سبز فوتبال می برد ، گویی این فیلم هیچ ارتباطی با دنیای فوتبال ندارد و در ژانرها و ژانرهای دیگر ساخته شده است ، اما برای ما این وسیله ای می شود که به قلب تاریخ برویم و زندگی را مرور کنیم. از یک نفر که پر از تضاد و تناقض است. نبوغی که زندگی پر هرج و مرج و پر از تناقضات و حاشیه ها را پشت سر می گذارد. یک ازدواج شکسته ، اعتیاد به مواد مخدر ، ضرب و شتم روزنامه نگاران و بستری شدن در بیمارستان های روانپزشکی ، گرفتن مواضع سیاسی افراطی و چندین موضوع دیگر ، در بحبوحه این همه تاریکی ، زندگی وی همچنان ادامه دارد.

وی که در 30 اکتبر 1960 در بوئنوس آیرس به دنیا آمد ، گل قرن را مقابل انگلیس به ثمر رساند ، اما این مرد چهره ماندگار در تاریخ کشور خود دارد.

ما باید به سال 1982 سفر کنیم ، یک سفر ذهنی برای از بین بردن گرد و غبار از چهره مردی که بین افتخار و تخریب را برگزیده است.

سی و هشت سال پیش ، در تاریخ 2 آوریل 1982 ، پس از اشغال جزایر فلكلند توسط دولت آرژانتین كه به زبان اسپانیایی با نام مالوینینی شناخته می شود ، تاچر ، نخست وزیر وقت انگلیس ، برای تصرف جزایر به جنگ با آرژانتین رفت. این جنگ 74 روز به طول انجامید و باعث کشته شدن 255 انگلیسی و 649 آرژانتینی شد. جنگ با هجوم و اشغال جزایر آرژانتین آغاز شد و با شکست و کاپیتولاسیون این کشور پایان یافت. این شکست منجر به سقوط دولت نظامی آرژانتین به رهبری ژنرال لئوپولد گالتیری شد. تحقیر آرژانتین باعث نوعی ناامیدی عاطفی در بین مردم آن کشور شده است. چهار سال برای فراموش کردن غرور آسیب دیده و آسیب دیده مردم آرژانتین می گذرد و این دیگو مارادونا است که عزت کشور و مردم آن را بازیابی کرده است.

در جام جهانی 1986 بدون هیچ گونه سربازی وارد انگلیس شد. هدف دوم آن با نام “گل قرن” توسط فیفا ، هدف دوم آن میلیون ها آرژانتینی را به خیابان ها کشیده است. او در فاصله 60 متری ، 9 انگلیسی را یکی پس از دیگری برداشت و پس از عبور از “پیتر شلتون” دروازه بان انگلیسی ، وارد دروازه این تیم شد.

او بدون هیچ رفراندومی رئیس جمهور آرژانتین شد.

این پیروزی او را به “یک مقدس” تبدیل کرد. عجیب است که سورنتینو در حال آماده سازی یک سریال تلویزیونی به نام “پاپ جدید” است و این نام هیچ تفاوتی با وضعیت مارادونا پس از این مسابقه نفس گیر و تاریخی ندارد.

امروز او 60 ساله است؛ وقتی در مورد گلی که تمام دنیا با کمک امواج ماهواره ای از گیرنده های آن دیدند ، سؤال شد ، وی آن را “دست خدا” خواند. دیدن همه به جز بن ناصر داور تونسی شگفت انگیز بود.

به طور کلی ، دست نقش مهمی در زندگی مارادونا دارد. هنگامی که او 10 ساله بود و در خانواده ای بسیار فقیر زندگی می کرد ، شبها که باران شدید باران می آمد ، در آب باران مشغول توپ گل آلود خود بود. ناگهان توپ به درون یك سوراخ عمیق پر از آب افتاد و دیگو جوان برای رسیدن به توپ به درون سوراخ پرید و در آب غرق شد و تنها یك دست را از آب خارج كرد و فریاد برای كمك گرفت. او در آستانه غرق شدن بود اما سرنوشت او این بود که زندگی خود را برای روزهای بیشتری زندگی کند و گلی که او با دست خود در انگلیس به ثمر رساند ابعادی افسانه ای به آن دست داد و سرانجام به فینال جام جهانی در ایتالیا در سال 1990 رسید. وقتی او با یک پنالتی مشکوک جام را به دست آورد. آلمانی ها با چهره ای اشک آلود که از آن به عنوان پاکسازی صورت رو به روی ژائوالانژ رئیس جمهور وقت برزیل فیفا تعبیر شده بود ، باختند. مردی که با تمام سلول هایش از مارادونا متنفر بود. هنگامی که او برای دریافت این جایزه به او نزدیک شد و دست خود را برای تکان دادن دست مارادونا در دست داشت ، مارادونا دست خود را پس گرفت ، صحنه ای که در مقابل داستان قرار گرفت و میلیون ها تماشاگر در سراسر جهان ، تحقیر قدرتمندترین چهره فوتبال جهان را تماشا کردند.

مارادونا دوباره دست خود را به عنوان نمادی از اعتراض به تبعیض و بی عدالتی بالا برد.

امیر کاستاریکا ، کارگردان برجسته بوسنیایی ، در مستندی درباره زندگی مارادونا کلیسایی را نشان می دهد که زوج های جوان زندگی خود را در کنار هم آغاز می کنند و با نزدیک شدن به کلیسا ، میدان فوتبال را می بینیم که داماد در مقابل کلیسا قرار می گیرد. شما باید با استفاده از شبکه خالی وارد هدف شوید. بدون این ، ازدواج صورت نمی گیرد.

همانطور که همکار ایتالیایی کارگردان در این فیلم ، تصویری تکان دهنده از مارادونا در یک بیمارستان روانپزشکی که توسط افراد بیمار روانی محاصره شده است ، نشان می دهد ، او با صورت متورم روی تختخواب است و همسرش با اشک در چشمانش به او نگاه می کند. مارادونا به همسرش می گوید ، یک مرد می گوید من ناپلئون هستم ، همه اعتقاد دارند ، دیگری می گوید من پاپ هستم ، همه اعتقاد دارند ، اما وقتی می گویم من مارادونا هستم ، هیچ کس باور نمی کند.

“نبوغی که باعث شد مردم به این امر اعتقاد داشته باشند.”

انتهای پیام