از لیون تا دوحه؛ خاطره‌ای از یک مسابقه

این دیدار که از آن به عنوان “مادر همه بازی ها” و “سیاسی ترین بازی تاریخ جام جهانی” نام برده شده است، با نتیجه 2 بر یک به سود ایران به پایان رسید و اولین پیروزی این تیم در جام جهانی بود. تاریخچه جام جهانی

حکایت خاطره من این است که در سال های ماموریت فرهنگی من در قطر (1376-1382) چندین رویداد فرهنگی بزرگ و تاریخی در مناطق مختلف رخ داد. یکی از آنها دعوت و میزبانی از «سید محمد حسین طباطبایی» قاری نوجوان و یادگار کشورمان و دیگری مسابقه فوتبال ایران و آمریکا در سال 1998 بود که اتفاقاً (!!) در همان زمان .

اولین رویداد این روز دعوت از سید محمد حسین طباطبایی «فرزند نابغه» بود، یکی از اتفاقات بی نظیری که او در عرصه روابط دینی و مذهبی و تعامل با کشورهای حاشیه خلیج فارس برای ما به ارمغان آورد. محمد حسین در آن زمان یک کودک شش ساله بود، یعنی. در 18 محرم 1419. آمدن ایشان با مشکلات فراوانی همراه بود. به دلیل جوانی، پدر و مادرش مجبور بودند او را همراهی کنند. پدرش شرایط سختی را برای حضور او فراهم کرده بود که البته حق با او بود. در نهایت پس از مذاکرات فشرده همه شرایط را پذیرفتم. پس از انجام مقدمات، دعوتنامه رسمی از باشگاه ورزشی معروف «العربی» قطر به او داده شد. این مجموعه بزرگترین باشگاه ورزشی قطر بود که بخش فرهنگی مهمی نیز داشت.

ابتدا شخصیت، مقام، سن و هنر منحصر به فرد سید محمد حسین را به اعضای انجمن جوانان دوحه معرفی کردم. برای آنها چنین پدیده ای باورنکردنی بود، اما در نهایت با اطمینانی که به من داشتند، پیشنهاد من را پذیرفتند و دعوت به عمل آمد و محمد حسین به قطر آمد و یک هفته در آن کشور ماند و غوغایی به پا کرد، بی نظیر و سلباکا!

از لحظه ورود تا خروجش اولین خبر قطری ها بود. حتی قبل از ورودش به دوحه، تیتر روزنامه ها به او اختصاص داشت. «فخر ایران الکبری تقریباً در دوحه است» (الشرق); “مراسم استقبال از کودک معجزه ایرانی در فرودگاه الدوحه” (الرایه); «الطفل الیایرانی المائزه وصل الدوحه» (الشرق); این حرف ها و تیترها ادامه داشت تا اینکه دوحه را ترک کردم. جمعیت برای استقبال در فرودگاه قطر دست تکان می دهند. کل سیستم حمل و نقل شهر مختل شد. حتی نمایندگان قطر نیز درباره برنامه های او صحبت کردند.

جنبه ورزشی این رویداد به دلیل موضع گیری نهاد دعوت کننده بسیار پر رنگ تر بود. در یکی از برنامه های وی که در سالن ورزشی باشگاه العربی برگزار شد، جدای از سکوها، صندلی هایی در کف سالن چیده شده بود و جمعیت برای حضور در برنامه سیدمحمدحسین غوغا می کردند. این برنامه یک روز برای بانوان و یک روز برای آقایان در نظر گرفته شده بود. تالار از زمان ایجاد تا کنون چنین مخاطبی را ندیده است!

و احمد الخلیفی، رئیس کمیته فرهنگی، خوشحال است و ابراز خرسندی می کند که باشگاهش با چنین جمعیتی میزبان «معجزه قرن» است.

آقای الانزی کاپیتان معروف تیم ملی فوتبال قطر که در آن سال ها او را «علی دایی» کشورمان می نامیدند نیز به همراه اعضای تیمش به هتل محل اقامت این کودک شش ساله آمدند و لوگوی تیم ملی قطر، سپر باشگاه الریان، پیراهن شماره 9 تیم ملی و هدیه ویژه ای به محمد حسین داد. پس از این دیدار اولین خبر ورزشی روزنامه ها این بود که «المجا و الانزی»، «الانزی» به دیدار دکتر محمد حسین «تفل المعیزه» در هتل محل اقامت وی ​​رفته است.

اما این تمام ماجرا نبود! نکته مهم این اتفاق این بود که مدت ها قبل از بازی ایران و آمریکا، شور و شوق زیادی برای این بازی در بین ایرانیان مقیم قطر، خود قطری ها و اعراب منطقه وجود داشت.

فضای بی سابقه و نگران کننده ای پیرامون این رویداد ورزشی ایجاد شده است. این بازی به نوعی تبدیل به افتخاری برای ایران و آمریکا شد و هواداران جمهوری اسلامی با هر گرایش سیاسی، مذهبی، مذهبی و قومیتی به شدت نگران نتیجه بازی و باخت احتمالی تیم ملی ایران بودند. آنها برای تیم کشورمان آرزوی پیروزی کردند و موضوع آنها فقط ورزش نبود. در مجموع برد یا باخت تیم ایران تاثیری در وضعیت تیم قطر و سایر تیم های عربی نداشت. اما موضوع را در چارچوب تقابل جمهوری اسلامی و ایالات متحده آمریکا می دیدند. در واقع این تب و نگرانی ریشه در نفرت همه از آمریکا دارد.

فضا آنقدر سنگین و داغ بود که در اولین نشست خبری سیدمحمدحسین طباطبایی که حضورش مصادف با دیدار ایران و آمریکا بود، خبرنگاران از او خواستند نتیجه بازی را پیش بینی کند!

سید محمد حسین که همیشه جوابش از قرآن بود و فقط آیاتی از کلام الله مجید را تلاوت می کرد، بلافاصله جوابش آیه «قلبت الروم» بود!

این پاسخ فردای آن روز تیتر اکثر روزنامه های قطر شد و مردم آن منطقه با توجه به شناختی که از محمد حسین دریافت کرده بودند، این پاسخ برای آنها بسیار دلگرم کننده بود.

شهر در روز مسابقه تعطیل بود. تردد خودروها در خیابان ها به شدت کاهش یافته بود و سکوت شهر به دلیل مسابقه فوتبال کاملا مشهود و محسوس بود. در جریان بازی دکتر حمد کواری که از فرهنگیان تاثیرگذار قطر بود و سال ها وزیر فرهنگ بود و در حال حاضر مشاور وزیر و رئیس کتابخانه ملی آن کشور است و دوستی خوبی با هم داشتیم. یکی دیگر، آنها هم هیجان زده و هم نگران با من تلفنی تماس گرفتند. زید الوصافی گفت: «دکتر عباس! نتیجه این بازی مهم نیست. اگر این بازی خلاف گفته بچه عجایب باشد چه؟!»

القاری با نگرانی ادامه داد:

«عباس بگو چکار کنم؟!».

او به شدت نگران شکست پیش بینی محمد حسین و پیامدهای منفی شکست نهایی این رویداد بود. در جواب درمانده شدم و گفتم: «نه! خدا به ما نتیجه بدهد! هنوز وقت هست، دعا کن.» او هم گفت: «همه باید نماز بخوانیم».

هم از نظر تقابل جدی ایران و آمریکا و هم پیش بینی محمدحسین در فضایی متشنج بازی را به پایان رساندیم و ایران با نتیجه 2 بر 1 پیروز از میدان خارج شد و هم با این پیروزی و عملکرد سید. پیش بینی محمدحسین “کودک اعجوبه” “معجزه”.

جابر الحرامی روزنامه نگار برجسته روزنامه قطری الوطن در سرمقاله ای با عنوان گلابط الروم به این موضوع پرداخت و اظهار داشت: در پاسخ به سوالی درباره پیش بینی وی از نتیجه بازی ایران و آمریکا بلافاصله پاسخ داد: گلباط الروم» و وقتی از رم پرسیدند کیست؟ پاسخ داد: آمریکا. چه زمانی این رم به طور کامل شکست خواهد خورد؟ شوک او را بشکنم؟ و حکومت او از بین خواهد رفت؟

الحرامی ادامه می دهد: (شماره روز قبل همین روزنامه این واقعه را پیروزی «زمین خوردگان» بر «شیطان بزرگ» خوانده است و این نشان از دشمنی و نفرت ملت های عربی و اسلامی نسبت به بزرگان است. شیطان که آمریکاست).

سید در همان جلسه در پاسخ به سوالی مبنی بر اشغال عراق توسط آمریکا، آمریکا را شیطان بزرگ خواند و فلسطینیان را نیز به ادامه راه انتفاضه دعوت کرد. روزنامه ها نیز در تیترهای مختلف از او نقل قول کردند.

به هر حال پیروزی ایران شهر را ناراحت کرد، ایرانیان مقیم قطر به خیابان ها ریختند و با بوق و پرچم ایران کارناوال های شادی را آغاز کردند. قطری ها نیز این کارناوال را در خیابان همراهی کردند، جوانانشان به ایرانیان پیوستند و شادی مضاعفی در شهر به نمایش گذاشته شد تا این رویداد برای همیشه در «تاریخ» «تاریخی» شود.

امیدواریم فردا این حرکت بسیار پرشور و پرشور در خیابان و فضای مجازی با همت فراوان بازیکنانمان در ورزشگاه التمامه دوحه و تشویق و دعای هموطنان و هوادارانمان در سایر نقاط نیز تکرار شود. و این نژاد در تاریخ کشور ما و تاریخ جهان برای همیشه باقی خواهد ماند.

6565