تنوع پوشش اسلامی را بپذیریم/حجاب امری تعبدی، زیبا و دوست‌داشتنی است

ایسناپلاس – لیلا شکیب آنلاین: تنوع پوشش اسلامی همواره یکی از دغدغه های نسل جدید فعالان عرصه حجاب، عفاف و پوشش اسلامی بوده است. طراحی لباس ها و پوشش هایی که ضمن رعایت عفاف و حجاب، نسل جدید و تنوع طلبان امروزی را به خود جذب کند و در انتخاب لباس های مناسب و زیبا برای حضور در اجتماع، خواسته های آنان را در نظر بگیرد. موضوعی که گاهی محل بحث و جدل می شد. سال ها پیش، زمانی که چادرهای طرح دار وارد بازار پوشاک اسلامی شد، در ابتدا با نگهبانی تند برخی به خصوص گروه های سنتی و قدیمی مواجه شد. اما طولی نکشید که چادرهای طرح دار به دلیل سهولت در استفاده و راحتی جای خود را به روی زنان به خصوص در نسل جدید باز کرد و در بین آنها محبوب شد و حتی داشتن آن را برای خانم ها دلپذیرتر کرد. این پوشش آبرومندانه در محیط های عمومی

تنوع در طراحی لباس های اسلامی همواره یکی از گله های طبقه محجبه در جامعه ایران بوده است. گروهی که می خواستند لباس های زیبا و متنوع بپوشند و حجابی زیباتر و با طراوت به دختران نوجوان خود نشان دهند، اما در انتخاب محدود عرضه شده در بازار با چالش های جدی مواجه شدند و حتی در بسیاری از موارد نسل جدید پوشش و شرط بندی متواضعانه را رد کردند. بر روی الگوهای متنوع تر و زیباتر و براق تر، اما با پوشش آزادتر.

این روزها بحث حجاب و تربیت نسل محجبه یکی از دغدغه های جامعه مسلمان ایرانی است. اما متأسفانه این روزها به جای یادآوری حجاب و عفاف، این کلیدواژه بیشتر با کلماتی مانند ارشاد و اعتراض همراه شده است. به سراغ منصور مصطفی زاده، فعال فرهنگی، نویسنده و کارشناس کودک و نوجوان رفتیم. فردی که سال ها در عرصه روزنامه نگاری فعال بوده و از تنوع پوشش، تنوع رنگ و تنوع حجاب نوشته است.

به نظر شما چرا تنوع پوشش اسلامی در بین زنان با حجاب در گذشته کمتر بوده و یا برخی از آنها احتیاط می کردند؟

فکر می کنم به ترس از قضاوت شدن توسط دیگران برمی گردد که ترس خیلی نابجا نیست! من خودم دقیقا پانزده سال پیش حمل یک چتر رنگی را شروع کردم، یادم هست آن موقع چتر ملی تازه وارد بازار شده بود و اتفاقاً ثبت ملی هم داشت. خیلی ها استقبال کردند چون واقعا راحت تر از چادرهای معمولی بود. اما باز هم گارد عجیبی در ذهن برخی افراد وجود داشت. چیزی که موتور خودم را روشن کرد این بود که من دانشجوی دانشکده هنرهای زیبا بودم. خب، دیدهای غیرعادی کم نبود. ریش های بلند و کوتاه، دامن های بلند، شلوارهایی با ساق های بسیار گشاد و خلاصه قیافه های عجیب و غریب زیاد بود که هیچ کدام در این فضا جلب توجه نمی کرد. زیرا عمدتاً تنوع در ظاهر در دانشکده تشخیص داده شد. من هم فکر کردم چرا حجاب دلم را ندارم؟ چیزی که هم به محدودیت های شرعی احترام می گذارد و هم ارزش های شخصی من را در مورد پوشش دارد.

منظور شما از ارزش های شخصی چیست؟

نگاه کن من در خانواده ای بزرگ شدم که حجاب و پوشیدن لباس های شاد و رنگارنگ جزء ارزش ها بود. از بچگی یادم می‌آید که پدر و مادرم همیشه دوست داشتند که در کودکی لباس‌های رنگارنگ بپوشم. سلیقه من همیشه پوشیدن رنگ بوده است. به خصوص صورتی که هنوز هم رنگ مورد علاقه من است. اتفاقا اولین چادر رنگارنگی که پوشیدم با گل های صورتی بود. از بچگی فقط در عزا مشکی می پوشیدم و بقیه اوقات همه مرا با رنگ های صورتی و سرخابی و … می دیدند.

گفته اید ترس از قضاوت و دریافت واکنش منفی بزرگترین دلیل رد نکردن مانتو و مانتو مشکی دو نفره بوده است، تجربه شما از این قضاوت ها چگونه بوده است؟

هر چقدر بخوای واکنش های متفاوتی گرفتم! از ابتدا تا کنون مورد تمسخر، تشویق و انتقاد قرار گرفته ام. در روزهای اول خیلی به نقدها فکر می کردم، اگرچه برخی از آنها هنوز هم مرا از نظر ذهنی به چالش می کشند. اما نه به اندازه پانزده سال پیش.

تمسخر اولین و رایج ترین واکنش بود، اولین بار که چادر رنگارنگ سرم زدم یکی از همکارانم مرا دید و گفت: آن بچه روی سرت چه می کند؟ یا در ابتدا که عمامه ای به رنگ ملی پوشیده بودم، یکی در خیابان گفت: شما هم به تیم ملی دعوت شده اید؟ من زیاد به مسخره شدن اهمیت نمی دادم و هنوز هم برایم مهم نیست! اولش بیشتر به این حرف ها می خندیدم، حالا برایم عادی شده که یکی می گوید آن رختخواب یا پتوی مسافرتی روی سرت چیست، یا چرا خودت را در پارچه پیچیدی و از این قبیل حرف ها.

در مورد نظرات و پاسخی که به آنها دریافت کردید بیشتر توضیح دهید.

به نظر من در مورد خارج از عرف بودن حجاب عمدتاً دو دسته نقد وجود دارد. یا به اعتقاد شما به حجاب شک می کنند و سعی می کنند به شما شک کنند یا می خواهند حجاب مطلوبی داشته باشند و دلیل محکمی برای آن از من بشنوند. البته این را هم بگویم که چادر غیر مشکی غیرعادی نیست! ما فقط چند سالی است که از آن دور بوده ایم و در قدیم این نوع پوشش تقریبا در همه جا اتفاق می افتاد. در دسته اول وجود هر نوع پوششی غیر از پوشش استاندارد یعنی. حجاب مشکی ساده، نوعی نوآوری در حجاب استاندارد اسلامی محسوب می شود. یا اصلا متهم به راحت طلبی هستم. در ابتدا خیلی ها می گفتند این مقدمه کنار گذاشتن حجاب است، اما پیش بینی آنها اشتباه بود. پاسخ من به این دسته اول همیشه همان است که گفتم! تنها پوشیدن چادر مشکی ساده بدعت است! ما در جوامع دیگر و یا در ایران خودمان که قدمت زیادی از یک چادر مشکی ساده دارد، پوشش های زیادی می بینیم. مانند لباس زنان عشایری یا پوشیدن عبا در میان زنان لبنانی که اتفاقاً آخرین، یعنی. aba در چند سال گذشته در جامعه ما جا افتاده است، اما در آن زمان احتیاط نسبت به آبا وجود داشت.

بسیاری از مردم بر این عقیده اند که پوشش خارج از عرف، یعنی چیزی که برای عموم شناخته شده نیست، نوعی جلب توجه است و این برخلاف فلسفه حجاب است. نطر شما چی هست؟

اصولاً اگر حدود حجابی که در قرآن مطرح شده رعایت شود، حجاب کامل است و حجاب ندارد. این نظر من است! اسلام حتی یک کلمه هم از آداب و یکنواختی سلایق اجباری نگفته است! حالا چرا باید دایره حجاب را تنگ کنیم تا افراد کمی در آن جا بیفتند؟ اگر به همه اجازه دهیم طرح، رنگ و طرح آن را بر اساس ارزش ها و سلیقه خود انتخاب کنند، فکر می کنم زنان بیشتری را به داشتن حجاب اسلامی تشویق می کند و افراد کمتری را از داشتن حجاب منصرف می کند.

شما فقط به واکنش های منفی اشاره کردید. احتمالاً واکنش‌های مثبت زیادی دریافت کرده‌اید. این نیست

زیاد! بارها به من گفته اند که ای کاش از این نوع چادرها بیشتر بود تا ما هم از آنها استفاده کنیم. کسانی که این گونه صحبت می کنند، تنوع و زیبایی در پوشش اسلامی می خواهند، اما نمی خواهند بهای عبور از این مرحله را در جامعه بپردازند. یا همان طور که گفتم هنوز معتقد نیستند که در انتخاب حجاب اسلامی تنوع وجود دارد. حجاب طبق سلیقه دیگران لازم نیست. یعنی با همان ظاهر و حملات اولیه مشکل دارند. اما فکر می کنم شرایط شکل گیری این رقم خیلی بهتر شده است. مثلاً در پیاده روی اربعین امسال، پوشیدن همان چادرهای رنگارنگ، طرح دار، لباس های اسلامی و… خیلی توجهم را جلب کرد و بقیه هم خیلی عادی به نظر می رسیدند.

خانم مصطفی زاده به عنوان یک تسهیل کننده در معرفی تنوع پوشش زنان اسلامی در جامعه ما چه می بینید؟

فکر می‌کنم اولین جایی که می‌توان این تنوع را پذیرفت و با آن سازگار شد، رادیو و تلویزیون است. در برنامه های سازمان خود به ندرت با زنانی با لباس های عشایری یا چاق و یا سایر لباس هایی مواجه می شویم که در کشور ما به وفور یافت می شود و در تریبون های رسمی نمایش داده نمی شود. چادر مشکی نباید به پوشش استاندارد جامعه ما تبدیل شود و در این میان باید تنوع و انتخاب زنان محجبه را نادیده گرفت. در مرحله بعد، به نظر من استفاده از انواع پوشش‌ها مطابق با محدودیت‌های اسلامی توسط زنان محجبه که در بخش‌های مختلف جامعه آن‌ها را دوست دارند، مهم است. تا چشم ها به این تنوع عادت کنند. در حال حاضر تولیدکنندگان حجاب زیادی را می بینم که لباس های مختلفی مانند چادر من تولید و عرضه می کنند. خب این یعنی تقاضا برای این پوشش ها زیاد شده و این خیلی خوشحالم می کند. در نمایشگاه های حجاب نیز از برندهای حجاب اسلامی که محدود به چادرهای مشکی ساده نیستند استقبال خوبی می شود که در صورت حمایت رسانه های رسمی موضوع تنوع پوشش اسلامی در جامعه ما به حد مطلوبی می رسد. در خانواده من همه چادرها رنگارنگ، شاد و طرح دار هستند و دخترانم آنها را چادر می دانند. علاوه بر این، حجاب در ذهن آنها یک امر عبادی است که زیبا و شگفت انگیز است. حداقل من اینطوری حجاب را می فهمم.

انتهای پیام