داستان یوری گاگارین – مجله زنده خبری

به گزارش مجله زنده خبری، روزنامه اعتماد او نوشت: «تاریخ در سال‌های اول پس از جنگ جهانی دوم آغاز می‌شود. در دهه‌های 1950 و 1960، اتحاد جماهیر شوروی در زمینه فناوری فضایی پیشرو بود و حتی از رقیب بزرگ خود، ایالات متحده پیشی گرفت. از آنجا که آنها رهبری در این زمینه را بهتر از جنگ سرد می‌دانند، سالانه مبالغ هنگفتی به این بخش سرازیر می‌شود و تعدادی از بهترین مهندسان و دانشمندان خود را در این صنعت استخدام می‌کنند. آنها همچنین به موفقیت های زیادی دست یافتند. برای مثال در سال 1957 ماهواره اسپوتنیک 1 را به فضا پرتاب کردند و اولین تجربه انسانی در این زمینه را به نام خود ثبت کردند. برای دستیابی به پیروزی های بیشتر، آنها مصمم به اعزام افراد به فضا بودند و چند خلبان نیروی هوایی را برای انجام این ماموریت انتخاب کردند.

یوری گاگارین یکی از آنها بود. او در سال 1934 در روستای کلوشینو به دنیا آمد و در سال های نوجوانی و اوایل نوجوانی به کار ریخته گری فولاد مشغول بود. او بعداً به پرواز علاقه مند شد و به نیروی هوایی پیوست. گفته می شود آژانس فضایی شوروی او را بهترین مرد برای انجام این ماموریت می دید، زیرا او از خانواده ای نسبتاً فقیر و کشاورز بود و خودش نیز تجربه کاری داشت. این گفته – با توجه به شرایط اتحاد جماهیر شوروی – اشتباه نیست، اما تمام واقعیت را بیان نمی کند. او شجاع و باهوش بود و در کارش بسیار جدی بود. او آموزش ها و آزمون های خود را با موفقیت و نتایج بالا پشت سر گذاشت و شأن خود را برای انجام چنین رسالت خطیر و حساسی به تصمیم گیران ثابت کرد. آخرین مرحله ماموریت شرق در پایگاهی در قزاقستان جنوبی آغاز شد و آخرین گفتگوی او قبل از پرتاب با رئیس اتاق کنترل پرواز این بود:

کورلف: … پرواز خوبی داشته باشید. همه چیز در راه است.

گاگارین: بریم! تا بعد خداحافظ دوستان عزیز.

هر دو پرتاب موفقیت آمیز بودند و گاگارین مسیری را که از قبل محاسبه شده بود تقریباً بدون درد دنبال کرد. در یک دایره کامل به دور زمین می چرخد. گفتم «تقریباً بی دردسر» چون به نظر می رسید جایی در مسیر عبور از قاره آفریقا یک مشکل فنی کوچک پیش آمده است که البته به خوبی پیش رفت. همچنین می گوید که او هنگام فرود در جایی غیر از مکان مورد نظر – مایل ها – فرود آمد. از آن زمان تا کنون داستان های مختلفی از دیده ها و گفته های او در این سفر ساخته شده است. اما تنها جمله ای که در طول این پرواز 108 دقیقه ای ثبت کرد این بود: «پرواز عادی است، من خوبم».

اما 12 آوریل 1961 تنها پرواز فضایی گاگارین بود. مقامات شوروی او را که قهرمان ملی آنها بود از انجام هر کار خطرناک منع کردند و برای تبلیغات خود به شدت به او نیاز داشتند. شکست پروژه سایوز 1 و مرگ ولادیمیر کوماروف، کمک خلبان گاگارین، عزم آنها را تقویت کرد. اما گاگارین به شوخی در حین پرواز آموزشی در حالی که یک مربی با تجربه او را همراهی می کرد سقوط کرد و در سن 34 سالگی (1968) کشته شد.

انتهای پیام/