درخواست یک کارگردان از مخاطبان فیلمش / “حتما ماسک بزنید”

بهزاد نلبوندی در متنی که به مجله زنده خبری ارائه شده نوشت: “روزی ملخ ها به روستا حمله کردند و محصولات کشاورزی کشاورزان آن روستا را غارت کردند. روستاییان هنوز فرصتی برای پیدا کردن خود نداشتند که یک ریزش سنگین طوفانی شروع به ریزش کرد و بقیه آلودگی ملخ را از بین برد.
اهالی روستا برای بارور کردن زمینهای خود آماده دریافت بذر از روستاهای همجوار بودند ، اما زمین لغزش تنها عبور آنها از طریق روستاهای همجوار را مسدود کرد. آنها فکر می کردند اگر بیماری ناشناخته ای به آنها یادآوری کند که شر پایان کار نیست ، بدتر نمی شوند. در این شرایط ، کشاورز هر روز صبح به مزارع خود می رفت و هر از گاهی زمین خود را حفر می کرد و عصرانه به خانه باز می گشت. با توجه به سلامت روانی وی ، بزرگان روستا نزد وی رفتند و از او پرسیدند: آیا بذر برای ماندن به سرزمین شما بجا مانده است؟ جواب داد نه. آنها پرسیدند: “پس چرا هر روز زمین خود را مثل دیوانه می کنی؟”
مالک پاسخ داد: “ما نگران باشید که باد ممکن است آن را به سرزمین من وارد کرده و به دلیل سهل انگاری من ، فرصت جوانه زنی را از دست داده است.”

بحران اقتصادی و این میهمان ناخوانده ، که به آرامی صاحب خانه می شود ، شرایط را برای عموم مردم سخت تر کرده است. روزی نیست که خبرهای بد را نشنویم و زندگی ما را دشوار نکند. این وضعیت برای ما فیلمسازان مستقل حتی دشوارتر است. اما چه کاری می تواند انجام شود؟ آیا باید تسلیم شویم؟ ما مانند مسافران کشتی هستیم که هر لحظه در اثر طوفان از هم پاشیده می شود. آیا باید تسلیم طوفان شویم و کاری نکنیم؟ ما تصمیم گرفتیم که تسلیم نشویم و امیدوار باشیم. اگر طوفان کشتی را از ما دور کند ، سوار قایق می شویم. اگر قایق نداریم ، به چوب می چسبیم. در غیر این صورت شنا می کنیم و تا آخرین لحظه قدم می زنیم. طوفان ابدی وجود ندارد و طلوع آفتاب نزدیک است. شکی نیست که همه ما یک روز به انتهای خط خواهیم رسید. اما ما با امید برای لحظه ای که زنده ایم برای آن می جنگیم.

فیلم ما “پرو” (هر صحنه و لباس داستانی دارد) از روز یکشنبه اکران خود را در گروه تجربه هنر از سر گرفت ، ما انتظار آن را نداریم و فقط اطلاع می دهیم. اگر با توجه به شرایط موجود به سینما می روید ، لطفا ابتدا پروتکل های بهداشتی را دنبال کنید و پوشیدن ماسک را فراموش نکنید و از دیدن فیلم ما خوشحال می شویم.

باد هر روز هزاران بذر امید به خود حمل می کند ، کافی است زمین قلب ما را آماده رشد کنیم.
بگذارید این روزها تلخ تر از سم باشد
“بار دیگر ، وقتی شکر آمد”

“پرو” داستان یک روز در زندگی سه قهرمان است که در مناطق مختلف تهران زندگی می کنند. آنها برای تهیه لباس عروسی از خانه خارج می شوند اما ناآگاهانه بر زندگی یکدیگر تأثیر می گذارند و سبک زندگی آنها را تغییر می دهند.

انتهای پیام