آقای برخواه! کسی دشمن شما نیست

امروز هم مثل یکی دو روز پیش باید می رفتیم و می رفتیم. دوستان زیادی از پیر و جوان، پیشکسوت و ورزشکار داشت. قهرمانان جهان و المپیک مانند محمد نصیری، بهداد سلیمی، حسین توکلی و البته محمدحسین برکا سرمربی تیم ملی. او همیشه مورد احترام جامعه وزنه برداری بوده است. با این حال اتفاقی افتاد که نمی توان آن را نادیده گرفت. و نباید بگوید: «همه اینها یک کابوس است.» دوستی و رفاقت به کنار، و نقد و بررسی در جای خود است. کم کم داری شاکی میشی! حتی اگر ندهد، پیام می دهد.

راستش نمی دانم مسیر شخصی من کجا از محمدحسین برخا جدا شد؟ و میدونم که نمیخواستی ببینی! سلامی که دادی هم اجباری بود.این به کنار ولی من هیچوقت نفهمیدم چی گفتی و گفتی سلام بر دشمنان عزیز!اشکالی نداره ما دشمنش هستیم نه از جنس خودمون بلکه دشمنیم! ما وحشی هستیم و هر چه شما فکر کنید، اما بدانید که دشمن هرگز دوست نخواهد داشت. تعدادی از نوشته های من (به غیر از نقد فنی در دنیای ورزش) را به ما نشان دادید که ما را دشمن عزیزمان کرده است. آن را برگردانید تا بتوانم با احترام بگویم “متاسفم”. اگر دیگر برای تیم ملی چیزی در کیف ندارید و اگر مثل قبل کار نکرد، می نویسید که عیبی ندارد، خوب است – طبیعت سر جای خودش است و در جای خودش تعدادی چیزهای دیگر که در اولویت است و … ما دشمنیم ما برای شما عزیز نیستیم جناب برخواه و شک نکنید تا قیامت دوست شما با این همه نان و نمکی که با هم خوردیم دوست خواهیم ماند.

251 251