جشن مولود و غسل تعمید عیسی مسیح

به گزارش مجله زنده خبری، دوازده روز کریسمس با روز میلاد حضرت عیسی مسیح (ع) از 25 دسامبر آغاز می شود و تا عید “زائران” در 6 ژانویه ادامه دارد. در 6 ژانویه، مسیحیان غربی دیدار سه مجوس شرقی با نوزاد مسیح را جشن می گیرند و مسیحیان شرقی غسل تعمید عیسی را در رود اردن جشن می گیرند. به اعتقاد مسیحیان، آغاز جشن این روز، مناسبت ظهور روح خدا در قالب انسان (تولد عیسی مسیح) است.

در برخی متون تاریخی آمده است: تا اواسط قرن چهارم میلادی، همه کلیساها روز ششم ژانویه را به عنوان روز تولد عیسی مسیح جشن می گرفتند، اما در پایان قرن چهارم میلادی، جشن باستانی تولد خورشید مشاهده شد. خدا (میترا) در 25 دسامبر جشن گرفته می شد و مردم در مراسم مختلف به افتخار این خدای باستانی شرکت می کردند. در آن زمان اسقف رم روز تولد عیسی مسیح را به 25 دسامبر منتقل کرد و جشن غسل تعمید عیسی مسیح را در 6 ژانویه برگزار کرد و به تدریج همه کلیساها از این روند پیروی کردند.

ارداک مانوکیان، اسقف اعظم فقید ارامنه تهران نیز در مورد اینکه چرا کریسمس از 6 ژانویه تا 25 دسامبر است، در کتاب جشن های کلیسای ارامنه نوشته است: «پس از قرن چهارم پس از میلاد. کلیسای کاتولیک روم تولد عیسی مسیح را در 25 دسامبر تأیید کرد و جشن غسل تعمید در ششم ژانویه برگزار می شود. تا آن زمان، همه روز 6 ژانویه را به عنوان تولد (و غسل تعمید) عیسی مسیح جشن می گرفتند… برای پایان دادن به جشن میترا در 25 دسامبر، مقامات کلیسای روم تصمیم گرفتند تولد خدای خورشید را جشن بگیرند. همان تاریخ ، میلاد مسیح را به عنوان روز تولد خورشید عدالت جشن بگیرید. بدین ترتیب در سال 451 م. کلیسای رم برای پایان دادن به جشن خدای خورشید، 25 دسامبر را روز تولد عیسی مسیح اعلام کرد. پس از مدتی، سرانجام تمام جهان مسیحیت این داستان را پذیرفتند. اما ارمنی ها به رسم قدیمی پایبند بودند و هنوز هم تولد و غسل تعمید را در همان 6 ژانویه جشن می گیرند.

در گفت وگویی که پیش از این توسط «سیبوه سرکیسیان» رهبر مذهبی ارامنه تهران و شمال کشور توسط مجله زنده خبری منتشر شده، آمده است: «در دین مسیحیت، تولد حضرت مسیح به معنای سعادت معنوی و کمال معنوی است. جشن میلاد مسیح به معنای پذیرش عیسی در خود است و ما را از مظاهر جسمانی و نیازهای مادی محافظت می کند. برگزاری جشن میلاد مسیح در 6 ژانویه توسط کلیسای حواری ارمنی نوعی اعلام هویت ملی ارامنه است.

غسل تعمید یکی از آداب دین مسیحیت است که برای آمرزش گناهان و پیوند با این دین انجام می شود. مارنرسای بنیامین در کتاب تشریفات آیینی و کلیساهای آشوری شرقی ارومیه درباره غسل ​​تعمید می نویسد: «بی شک غسل تعمید راه ورود به مسیحیت است». در قرون اولیه، هرکسی که به عیسی مسیح ایمان می آورد، تعمید می گرفت و سپس عضو کلیسای مسیحی می شد. حتی امروزه نیز پس از گذشت قرن ها از آن زمان، نوزادان هنوز در کلیسا توسط کشیش و گاه توسط اسقف تعمید می گیرند. مراسم باشکوه غسل ​​تعمید چهل روز پس از تولد نوزادان در کلیسا و در اتاق تعمید برگزار می شود.

در مراسم غسل تعمید به صورت محلی از آب، روغن زیتون، روغن مسیحی، نوارهای قرمز و سفید و صلیب استفاده می شود. همانطور که گفته شد این مراسم توسط کشیش کلیسا و با کمک شماس های کلیسا (کشیش) طبق آیین خاصی با خواندن کتاب های تعمید انجام می شود. کتاب مقدس مورد استفاده در این مراسم، فصل سوم انجیل یوحنا و همچنین فصل دهم از نامه اول پولس رسول به قرنتیان است.

مهمترین دعا در میان دعاهایی که کشیش در طول مراسم می خواند، دعای نزول روح القدس بر نوزاد در حال غسل تعمید است. همانطور که پولس رسول گفت: “شما نمی دانید که معبد شما مقر روح القدس است.”، در طول مراسم، کودک سه بار توسط کشیش در آب فرو می رود، به این معنی که نوزاد در مرگ و رستاخیز شرکت می کند. از «مسیح» و ودیعه است. این است که کلیسا به نوزاد می دهد که «ای فرزند، پس از مرگت و پس از آمدن دوم عیسی مسیح، زندگی جاودانی و حیات جاودانی خواهی داشت».

تاریخچه غسل ​​تعمید به قبل از مسیحیت برمی گردد و خود کلمه تعمید به معنای شستن، تطهیر و غوطه ور شدن در آب است که خصلت مذهبی و آیینی دارد و در عهد عتیق به منظور تطهیر به کار می رفته است. مثلاً در کتاب مقدس، در داستان نعمان آرامی، فرمانده لشکر پادشاه ارام که به جذام مبتلا بود، نزد الیشع نبی آمد تا او را از بیماری شفا بخشد، پس الیشع نبی فرستاد. قاصدی نزد او فرستاد و او را دعوت کرد که هفت بار به رود اردن برود و در آن غسل کند. در مزامیر حضرت داوود نیز آمده است: گناهم را از من دور کن تا پاک شوم، مرا بشوی تا از برف سفیدتر شوم.

در جنوب ایران و بخش‌هایی از عراق، صابئین مندائی نیز در مراسم مذهبی خود از آب جاری برای غسل و غسل تعمید استفاده می‌کنند. هر سطح آب در همه ادیان نشانه پاکی و پاکی است.

انتهای پیام